piątek, 26 kwietnia 2013

Wystawa "Obecność pośród nieobecnych", Gorlice

Wystawa fotografii Obecność pośród nieobecnych czynna będzie od 21 maja do 12 czerwca 2013. Ekspozycja powstała jako efekt warsztatów, które we wrześniu 2012 r. poprowadził Bogdan Konopka w rejonie Beskidu Niskiego. Jest to szczególne miejsce, które boleśnie doświadczyło obu wojen i akcji przesiedleńczych. Tam, w szczególny sposób, doświadczyć można przejawów pustki po nieobecnych.

To doświadczanie odbywa się już "po", nigdy "w trakcie", stąd też między innymi odwrócenie klasycznego schematu organizowania wystawy - wszyscy uczestnicy Obecności pośród nieobecnych obecni będą na uroczystym finisażu wystawy o godz. 17:00 w Domu Polsko-Słowackim Gorlickiego Centrum Kultury.


Fotografowie biorący udział w wystawie to: Anita Andrzejewska, Maciej Herman, Bogdan Konopka, Piotr Koralewski, Anna Kucowska, Krzysztof Ligęza, Jerzy Madej, Wojciech Mazur, Izabela Nowak, Agnieszka Potocka, Jarek Solarczyk oraz autor bloga, Mateusz Palka.

 Uczestnicy pleneru, fot. Bogdan Konopka, Banica, wrzesień 2012

Wrześniowe warsztaty były dla wszystkich bardzo cennym doświadczeniem, nie tylko w kwestii czysto fotograficznej. Połączył nas jeden temat, który każdy z uczestników odczuł i zrealizował we własny dla siebie sposób i konwencji obrazowania.
Wystawie towarzyszy katalog z esejem Bogdana Konopki i prezentacją każdego z artystów.

    fot. Mateusz Palka

    fot. Mateusz Palka

Fotografie Grażyny Wyszomirskiej


      Czarno-białe klawisze fortepianu i monochromatyczna fotografia. Z formalnego punktu widzenia miały do siebie najbliżej w tak przełomowym dla estetyki fotografii okresie, jakim był modernizm. Wpływy konstruktywizmu, kubizmu, surrealizmu, precyzjonizmu, zaowocowały wyraźną rytmizacją tworzonych obrazów. Zaczęto sięgać po kolaż i fotomontaż, zwrócono uwagę na sekwencyjność ruchu uchwyconego dzięki rozwojowi techniki fotograficznej. Fotogramy László Moholy-Nagyego czy Man Raya, przez niektórych określane jako „grafika światła”, akcentujące swą stronę formalną, daleką od konwencjonalnego przedstawiania rzeczywiści, bliższe były muzyce, niż tradycyjnym sztukom obrazowania. 
      Te „miejsca wspólne” obecne są również w twórczości indywidualnych postaci, nie związanych z konkretnych nurtem artystycznym. Tak jak w przypadku Evy Rubinstein, córki pianisty Artura, która jest jedną z bardziej wrażliwych polskich artystek współczesnych. Jej fotografie znajdują się w prywatnych i państwowych kolekcjach na całym świecie. Jest też organizatorką Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego im. Artura Rubinsteina w Łodzi.
       Związki muzyki z fotografią widać również w przypadku Grażyny Wyszomirskiej (z d. Jeszke), która z zawodu była pianistką. Urodziła się 5 grudnia 1919 r. w Wieluniu. Jako fotograf teatralny pracowała od 1954 r.

(fragment artykułu)

 

M. Palka, Grażyna Wyszomirska. Muzyka, fotografia, teatr…, kwartalnikPamięć i Przyszłość” 2013, nr 1 (19), s. 65-69.

Artykuł dostępny w całości na stronie Kwartalnika

Wrocławskie fotografie Stefana Arczyńskiego

         Stefan Arczyński jest jednym z pięciuset wrocławian sfotografowanych przez Janusza Stankiewicza (brata zmarłego w 2011 roku Eugeniusza Geta-Stankiewicza) w ramach jego artystycznego projektu „Epitafium i wiatr…”. Początkowo za tło dla każdego zdjęcia służyło epitafium Melchiora Brichsela znajdujące się na fasadzie wrocławskiego kościoła św. Elżbiety. Tablica stłukła się latem 2001 roku. Stankiewicz kontynuował jednak realizację swojego cyklu i 12 września 2003 roku sportretował Arczyńskiego na tle pozostałej kamiennej ramy z resztkami pokruszonej tablicy. Symbolika barokowej płyty z czerwonego marmury nabrała jeszcze silniejszej wymowy. Ten portret wyraża bowiem w symboliczny sposób trudną i niezwykle ciekawą historię życia ponad dziewięćdziesięcioletniego fotografa, dokumentującego życie powojennego Wrocławia.

(fragment artykułu)


M. Palka, Wrocław utrwalony. Fotograf Stefan Arczyński, kwartalnik „Pamięć i Przyszłość” 2012, nr 1 (15), s. 68-71.